Фидокории амалии рӯз: талабот ба меъёри зиндагӣ

СТАНДАРТИ Ҳаёт

1. Ниёз ба сатҳи зиндагӣ. Меъёр ин тартиб аст; ва чизҳои фармоишӣ бештар бошанд, ҳамон қадар мукаммалтаранд, мегӯяд Санкт Августин. Агар шумо ба осмон нигаред, ҳама чиз мунтазам аст ва офтоб ҳеҷ гоҳ аз роҳи худ дур нашудааст. Чӣ мунтазамӣ, дар пайдарҳамии фаслҳо комил аст! Тамоми табиат ба он қоидае итоат мекунад, ки Худо дар коинот ҷорӣ кардааст. Барои мо доштани қоида дар рӯз маънои онро дорад, ки мо бо тартибу низом бо дили шод дар дили худ зиндагӣ кунем; ин тасодуфӣ нест, балки хуб зиндагӣ кардан аст. Агар шумо ин ҳадди аксарро нигоҳ медоштед! Ба ҷои ин, чӣ гуна бесарусомонӣ дар шумо!

2. Стандарт барои чизҳои рӯҳонӣ. Дар ибодат, дар фавтидан, дар мубориза бо ҳавасҳо, як рӯз аз ҳад зиёд кор кардан ва рӯзи дигар ҳеҷ чизи дигаре нест? Меъёри мувофиқро эҷод кунед, мегӯяд Sales, пас аз машварат бо директори рӯҳонии худ ва онро риоя кунед; ҳамин тавр, ба монанди диндорон, шумо ҳатман иродаи Худоро иҷро хоҳед кард, аз нофаҳмиҳо ва дилгиршавӣ, ки аз номуайянии кор ба амал омадаанд, канорагирӣ хоҳед кард. Ҳар шаб, шумо чӣ қадар сазовори боварии комил хоҳед буд! Аммо оё доштани чунин қоида ин қадар маблағро талаб мекунад? Чаро шумо онро ҳал намекунед?

3. Доимӣ дар риояи меъёр. Вақте ки шумо онро мушоҳида карда наметавонед, дар ин бора хавотир нашавед, мегӯяд Фурӯш, аммо мушоҳида кардани онро рӯзи дигар барқарор кунед ва бо истодагарӣ ба он пайравӣ кунед; шумо меваро дар охири умр пайдо мекунед. Онро барои хиёнат тарк накунед. Худо бо онҳо доимӣ аст. на барои сабукӣ, ки дар бораи ҷони ту аст; на аз рӯи нафрат ҳамеша ҳамеша ҳамин тавр рафтор кардан; танҳо онҳое, ки сабр мекунанд, наҷот хоҳанд ёфт. Қоидаи шумо чист? чӣ гуна шумо ба вай пайравӣ мекунед?

ПРАКТИКА. - Ҳадди аққал барои амалҳои парҳезӣ ва амалҳои муҳимтарини давлати худ сатҳи зиндагии худро муқаррар кунед.