Mesazhi i 2 gushtit për Mirjana, Zoja flet në Medjugorje

Të dashur fëmijë, unë kam ardhur me ju me duar të hapura për t'ju çuar të gjithë në përqafimin tim nën mantelin tim. Por nuk mund ta bëj këtë deri sa zemra juaj të jetë e mbushur me drita të rreme dhe idhuj të rremë. Pastrojeni atë dhe jepja engjëjve të mi mundësinë të këndojnë në zemrën tënde. Dhe në atë moment unë do t'ju marr nën mantelin tim dhe do t'ju jap djalin tim paqen e vërtetë lumturi të vërtetë. Mos prisni fëmijët e mi. Faleminderit.

Një fragment nga Bibla që mund të na ndihmojë të kuptojmë këtë mesazh.

Dituria 14,12-21
Shpikja e idhujve ishte fillimi i prostitucionit, zbulimi i tyre solli korrupsion në jetë. Ata nuk ekzistuan në fillim dhe as nuk do të ekzistojnë kurrë. Ata hynë në botë për kotësinë e njeriut, kjo është arsyeja pse u dha një fund i shpejtë për ta. Një baba, i konsumuar nga një zi e parakohshme, urdhëroi një imazh të djalit të tij, kështu që shpejt u rrëmbye, dhe u nderua si një perëndi që pak më parë ishte vetëm një i ndjerë u urdhëroi punonjësve të tij misterin dhe ritet e fillimit. Atëherë zakoni i lig, i forcuar me kohën, u pa si një ligj. Statujat gjithashtu adhuroheshin me urdhër të sovranëve: subjektet, duke mos qenë në gjendje t’i nderonin ata personalisht nga një distancë, riprodhonin pamjen e largët me art, bënë një imazh të dukshëm të mbretit të nderuar, për të lajkuar me zell mungesën, sikur të ishte i pranishëm. Për shtrirjen e kultit edhe midis atyre që nuk e njihnin, ai shtyu ambicien e artistit. Në fakt, kjo e fundit, e etur për të kënaqur të fuqishmit, u përpoq me artin e bërjes së imazhit më të bukur; njerëzit, të tërhequr nga hijeshia e veprës, e konsideruan si objekt adhurimi atë që pak më parë e nderoi si njeri. Kjo u bë një kërcënim për të gjallët, sepse burrat, viktima të fatkeqësisë ose tiranisë, imponuan një emër të pa komunikueshëm në gurë ose dru.