Devotio autem quam practical die: quomodo orare

Orationes responso dimissi. In eius promissa Dei falli non potest: si non promisit nobis: ut cuncta nosta oratio et respondit, quod non potest esse quod non est. Sed aliquando est; quia non orare bene, inquit S. Iacobi Ap. Rogamus gratia in rerum temporalium esset exitium nostrum: nos petere in anima gratia, sed ex tempore; clamabunt et heiulabunt propter virtutem nostrae dignum est, neque secundum voluntatem Dei; Praestans non sumit tela manu gravi misere. Tu persuasum est?

Alias ​​orationes. Interdum autem postulavit gratia primi ordinis, de perseverantia sanctorum, orationis quinque minuta, et non animadvertentes orationis, factum est in ore fuit! Praesumptione quid est hoc? Operam est anima orandi, iure meritoque asseverant Patres. A verbum de corde potestatem amplius, quam multa dicere in campum properaret, dicit nostrae Sanctae Matris Theresiae. Sin autem involuntaria perturbatione, non timebo ut non adimpletur: et spectat ad Deum affectus cordis.

Pietatis. Orare est caritas, inquit S. Augustini. Qui diligit orat parum multum diligit petit sortem amantissimus numquam satiatur orationibus Sanctorum; Iesus sanctorum, orationes longas intempestæ noctis vigilias corde vult Deus, voluntatem et religionis studio, sedulitate amor; pressius forms et devotione sumere valeant. Etiam frigus cum cor est etiam in recitatione orationis, ut non in animo, votum iterare sancti et affectus ex fide, et dilectione, et qui non libenter ascendebatur ad solium Dei. Quis hoc potest?

EXERCITATIO. - O orationes tuae et tardius nimis.