សារថ្ងៃទី ២ សីហាដល់មីរហ្សាណាស្ត្រីយើងនិយាយនៅមេដហ្គូហ្គ័រ

កូនជាទីស្រឡាញ់ខ្ញុំបានមករកអ្នកដោយដៃបើកចំហដើម្បីនាំអ្នកទាំងអស់គ្នាឱបខ្ញុំនៅក្រោមអាវធំរបស់ខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនអាចធ្វើបែបនេះដរាបណាបេះដូងរបស់អ្នកពោរពេញដោយពន្លឺក្លែងក្លាយនិងរូបព្រះក្លែងក្លាយ។ សម្អាតវាហើយផ្តល់ឱ្យទេវតារបស់ខ្ញុំនូវឱកាសដើម្បីច្រៀងនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នក។ ហើយក្នុងពេលនេះខ្ញុំនឹងយកអ្នកនៅក្រោមអាវធំរបស់ខ្ញុំហើយខ្ញុំនឹងផ្តល់ឱ្យកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំនូវសេចក្តីសុខសុភមង្គលពិតប្រាកដ។ កុំចាំកូនខ្ញុំ។ សូមអរគុណ។

ការដកស្រង់ចេញពីព្រះគម្ពីរដែលអាចជួយយើងអោយយល់សារនេះ។

ប្រាជ្ញា ១៣.១០-១៩
ការច្នៃប្រឌិតរូបចម្លាក់គឺជាការចាប់ផ្តើមនៃពេស្យាចារការរកឃើញរបស់ពួកគេបាននាំមកនូវអំពើពុករលួយដល់ជីវិត។ ពួកវាមិនមាននៅដើមទេហើយក៏នឹងមិនមានដែរ។ ពួកគេបានចូលក្នុងពិភពលោកសម្រាប់ភាពឥតប្រយោជន៍របស់មនុស្សដែលជាមូលហេតុដែលការបញ្ចប់យ៉ាងឆាប់រហ័សត្រូវបានចេញសម្រាប់ពួកគេ។ ឪពុកម្នាក់ដែលរងគ្រោះដោយការកាន់ទុក្ខមិនគ្រប់ខែបានបញ្ជាឱ្យកូនប្រុសរបស់គាត់ឆាប់ចាប់ជំរិតនិងផ្តល់កិត្តិយសដូចជាព្រះដែលមិនយូរប៉ុន្មានគាត់គ្រាន់តែជាអ្នកស្លាប់បានបញ្ជាឱ្យបុគ្គលិករបស់គាត់អាថ៌កំបាំងនិងពិធីសាសនា។ បន្ទាប់មកទំនៀមទម្លាប់មនុស្សអាក្រក់ដែលបានពង្រឹងជាមួយនឹងពេលវេលាត្រូវបានគេសង្កេតឃើញជាច្បាប់។ រូបចម្លាក់ទាំងនោះក៏ត្រូវបានគោរពបូជាតាមលំដាប់លំដោយនៃអធិកអធមៈមុខវិជ្ជាដែលមិនអាចផ្តល់កិត្តិយសដល់ពួកគេពីចម្ងាយបានបង្កើតរូបភាពប្លែកៗជាមួយសិល្បៈបានធ្វើឱ្យរូបភាពដែលអាចមើលឃើញរបស់ស្តេចដ៏គួរឱ្យគោរពដើម្បីបង្ហាញពីអវត្តមានដូចជាគាត់មានវត្តមាន។ ដើម្បីពង្រីកការគោរពសូម្បីតែក្នុងចំណោមអ្នកដែលមិនស្គាល់គាត់ក៏ដោយគាត់បានជំរុញមហិច្ឆតារបស់សិល្បករ។ តាមពិតអ្នកដែលចង់ផ្គាប់ចិត្តអ្នកមានអំណាចព្យាយាមធ្វើឱ្យរូបភាពកាន់តែស្រស់ស្អាត។ ប្រជាជនដែលត្រូវបានទាក់ទាញដោយព្រះគុណនៃកិច្ចការនេះបានចាត់ទុកគោលបំណងនៃការថ្វាយបង្គំព្រះដែលមិនធ្លាប់មានកិត្តិយសជាបុរស។ បញ្ហានេះបានក្លាយជាការគំរាមកំហែងដល់ការរស់នៅពីព្រោះបុរសរងគ្រោះដោយសារសំណាងអាក្រក់ឬជិះជាន់សង្កត់សង្កិនដាក់ឈ្មោះដែលគ្មានអាវុធលើថ្មឬឈើ។