ឆ្លុះបញ្ចាំងនៅថ្ងៃនេះអំពីថាតើអ្នកមានឆន្ទៈក្នុងការប្រាប់ការពិតយ៉ាងដូចម្តេច

ពេលនោះពួកសិស្សនាំគ្នាចូលមកជិតព្រះអង្គទូលសួរថា៖ «បងប្អូនជ្រាបទេដឹងថាពួកខាងគណៈផារីស៊ីទាស់ចិត្ដណាស់នៅពេល heard ពាក្យដែលអ្នករាល់គ្នានិយាយនោះ? »។ គាត់បានឆ្លើយតបវិញថា៖ «រុក្ខជាតិណាដែលព្រះបិតាសួគ៌ខ្ញុំមិនបានដាំនោះនឹងត្រូវដកចោល។ ទុកឱ្យពួកគេតែម្នាក់ឯង; ពួកគេជាមនុស្សខ្វាក់ដឹកនាំមនុស្សខ្វាក់។ ប្រសិនបើមនុស្សខ្វាក់ដឹកនាំមនុស្សខ្វាក់ពួកគេទាំងពីរនឹងធ្លាក់ចូលរណ្តៅ។ »ម៉ាថាយ ១៥: ១២-១៤

ហេតុអ្វីបានជាពួកផារិស៊ីអន់ចិត្ត? មួយផ្នែកដោយសារព្រះយេស៊ូទើបតែនិយាយរិះគន់ពួកគេ។ ប៉ុន្តែវាមានច្រើនជាងនេះទៅទៀត។ ពួកគេក៏អាក់អន់ចិត្តដែរពីព្រោះព្រះយេស៊ូមិនបានឆ្លើយសំណួររបស់ពួកគេទេ។

ពួកផារិស៊ីនិងពួកស្ក្រែបទាំងនេះបានមកសួរព្រះយេស៊ូអំពីសំនួរសំខាន់បំផុតនៅក្នុងគំនិតរបស់ពួកគេ។ ពួកគេចង់ដឹងពីមូលហេតុដែលពួកសិស្សរបស់ទ្រង់មិនបានធ្វើតាមប្រពៃណីរបស់ពួកអែលឌើរដោយមិនលាងដៃមុនពេលបរិភោគ។ ប៉ុន្ដែលោកយេស៊ូធ្វើអ្វីដែលគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍។ ជំនួសឱ្យការឆ្លើយសំណួររបស់ពួកគេគាត់បានប្រមូលហ្វូងមនុស្សហើយនិយាយថា“ ស្តាប់ហើយយល់។ វាមិនមែនជាអ្វីដែលចូលក្នុងមាត់ដែលបំពុលមនុស្ស; ប៉ុន្តែអ្វីដែលចេញពីមាត់គឺជាអ្វីដែលធ្វើអោយស្មោកគ្រោក” (មថ ១៥:១០ ខ -១១) ។ ដូច្នេះពួកគេអន់ចិត្តនឹងព្រះយេស៊ូទាំងពាក្យដែលគាត់បាននិយាយហើយមកពីព្រះអង្គមិនដែលមានបន្ទូលទៅពួកគេទៀតផងតែទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ហ្វូងមនុស្ស។

អ្វីដែលគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ក្នុងការកត់សម្គាល់គឺថាពេលខ្លះរឿងដែលមានអំណោយផលបំផុតដែលអាចធ្វើបាននឹងនាំឱ្យមានការអាក់អន់ចិត្តមួយផ្សេងទៀត។ យើងមិនគួរធ្វើបាបដោយចេតនា។ ប៉ុន្តែវាហាក់ដូចជានិន្នាការមួយនៃនិន្នាការវប្បធម៌នៅសម័យរបស់យើងគឺដើម្បីចៀសវាងការធ្វើឱ្យមនុស្សអាក់អន់ចិត្ត។ ជាលទ្ធផលយើងធ្វើឱ្យសីលធម៌ធូរស្បើយមិនអើពើនឹងការបង្រៀនច្បាស់លាស់នៃជំនឿហើយធ្វើឱ្យមាន "គុណធម៌" សំខាន់បំផុតមួយដែលយើងតស៊ូ។

នៅក្នុងអត្ថបទខាងលើវាច្បាស់ណាស់ថាពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវមានការព្រួយបារម្ភថាពួកផារិស៊ីបានអាក់អន់ចិត្តដោយព្រះយេស៊ូវពួកគេព្រួយបារម្ភហើយហាក់ដូចជាចង់អោយព្រះយេស៊ូវដោះស្រាយស្ថានការណ៍ដ៏តានតឹងនេះ។ ប៉ុន្តែលោកយេស៊ូបានបញ្ជាក់ពីជំហររបស់លោក។ “ ទុកឱ្យពួកគេនៅតែឯង។ ពួកគេជាមនុស្សខ្វាក់ដឹកនាំមនុស្សខ្វាក់។ បើមនុស្សខ្វាក់ដឹកនាំមនុស្សខ្វាក់អ្នកទាំងពីរនឹងធ្លាក់ក្នុងរណ្តៅ» (មថ ១៥:១៤) ។

សប្បុរសធម៌ត្រូវការការពិត។ ហើយពេលខ្លះការពិតនឹងធ្វើឱ្យមនុស្សម្នាក់គាំងក្នុងចិត្ត។ ច្បាស់ណាស់នេះជាអ្វីដែលពួកផារិស៊ីត្រូវការទោះបីពួកគេមិនអាចផ្លាស់ប្តូរបានក៏ដោយដែលភស្តុតាងពីការពិតដែលថាពួកគេបានសម្លាប់ព្រះយេស៊ូនៅទីបំផុត។ យ៉ាងណាក៏ដោយការពិតទាំងនេះដែលបាននិយាយដោយព្រះអម្ចាស់របស់យើងគឺជាអំពើសប្បុរសនិងជាការពិតដែលពួកអាចារ្យទាំងនេះ ហើយពួកផារិស៊ីត្រូវការស្តាប់។

ឆ្លុះបញ្ចាំងនៅថ្ងៃនេះអំពីថាតើអ្នកមានឆន្ទៈក្នុងការប្រាប់ការពិតដ៏ស្មោះត្រង់នៅក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់នៅពេលមានស្ថានភាពមួយកើតឡើង។ តើអ្នកមានភាពក្លាហានដែលអ្នកត្រូវការដើម្បីនិយាយការពិត "ប្រមាថ" ដែលចាំបាច់ត្រូវប្រាប់ទេ? ឬតើអ្នកមានទំនោរចង់កោងហើយចូលចិត្តអនុញ្ញាតឱ្យមនុស្សស្ថិតនៅក្នុងកំហុសរបស់ពួកគេដើម្បីកុំធ្វើឱ្យពួកគេតូចចិត្ត? ភាពក្លាហានសប្បុរសធម៌និងសេចក្តីពិតត្រូវតែមានទំនាក់ទំនងគ្នាយ៉ាងជ្រាលជ្រៅនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង។ ផ្លាស់ប្តូរការអធិស្ឋាននិងបេសកកម្មរបស់អ្នកដើម្បីធ្វើត្រាប់តាមព្រះអម្ចាស់ដ៏ទេវភាពរបស់យើង។

ឱព្រះអម្ចាស់អើយសូមប្រទានឱ្យខ្ញុំនូវសេចក្តីក្លាហានសេចក្តីពិតប្រាជ្ញានិងសេចក្តីសប្បុរសដើម្បីខ្ញុំអាចធ្វើជាឧបករណ៍ប្រសើរជាងសេចក្តីស្រឡាញ់និងសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់អ្នកចំពោះពិភពលោក។ សូមកុំឱ្យការភ័យខ្លាចគ្រប់គ្រងខ្ញុំឡើយ។ សូមដកភាពខ្វាក់ចេញពីបេះដូងរបស់ខ្ញុំដើម្បីឱ្យខ្ញុំអាចមើលឃើញយ៉ាងច្បាស់នូវវិធីជាច្រើនដែលអ្នកចង់ប្រើខ្ញុំដើម្បីដឹកនាំអ្នកដទៃឱ្យមករកអ្នក។ ព្រះយេស៊ូវខ្ញុំជឿលើអ្នក។