Օգոստոսի 3-ի օրվա սուրբ Peter Julian Eymard- ը
(4 թվականի փետրվարի 1811 – 1 թվականի օգոստոսի 1868)
Սուրբ Պետրոս Ջուլիան Էյմարդի պատմությունը
Ֆրանսիայի հարավարևելյան Լա Մուր դ'Իզեր քաղաքում ծնված Պիտեր Ջուլիանին հավատքի ճանապարհորդությունը նրան տարավ 1834 թվականին Գրենոբլի թեմի քահանա լինելուց, 1839 թվականին Մարիստներին միանալուց մինչև 1856 թվականին Սուրբ Հաղորդության միաբանության հիմնադրումը:
Ի հավելումն այս փոփոխություններին, Պիտեր Ջուլիանը բախվեց աղքատության, իր հոր սկզբնական հակադրությանը Պետրոսի կոչմանը, լուրջ հիվանդություններին, մեղքի վրա չափազանց յանսենիստական շեշտադրմանը և իր նոր կրոնական համայնքի համար թեմական, իսկ հետագայում պապական հավանություն ստանալու դժվարություններին:
Նրա մարիստական տարիները, ներառյալ նահանգային առաջնորդի ծառայությունը, տեսան նրա Հաղորդության նվիրվածության խորացումը, հատկապես նրա Քառասուն Ժամյա քարոզչության շնորհիվ շատ ծխերում: Ի սկզբանե ոգեշնչված Հաղորդության հանդեպ անտարբերության փոխհատուցման գաղափարով, Պիտեր Ջուլիանին ի վերջո ձգվեց դեպի Քրիստոսակենտրոն սիրո ավելի դրական հոգևորությունը: Պետրոսի հիմնած արական համայնքի անդամները հերթափոխով անցնում էին առաքելական ակտիվ կյանքի և Հաղորդության մեջ Հիսուսի մասին խորհրդածության միջև: Նա և Մարգարիտ Գիլյոն հիմնեցին Սուրբ Հաղորդության սպասավորների կանանց միաբանությունը:
Փիթեր Ջուլիան Էյմարը երանացվել է 1925 թվականին և սրբադասվել 1962 թվականին՝ Վատիկանի II-ի առաջին նստաշրջանի ավարտից մեկ օր անց։
Արտացոլում
Ամեն դարում մեղքը ցավալիորեն իրական է եղել Եկեղեցու կյանքում: Հեշտ է տրվել հուսահատությանը, այնքան խստորեն խոսել մարդկային թերացումների մասին, որ մարդիկ կարող են մոռանալ Հիսուսի վիթխարի և անձնուրաց սերը, ինչի վկայությունն է նրա մահը խաչի վրա և Հաղորդության պարգևը: Պիտեր Ջուլիանը գիտեր, որ Հաղորդությունը բանալին էր՝ օգնելու կաթոլիկներին ապրել իրենց մկրտությունը և քարոզել Հիսուս Քրիստոսի բարի լուրը խոսքով և օրինակով: