Մադոննայի արցունքները Բետտինա undամունդոյի տանը

Cinquefrondi-ում, հարավային Իտալիայում, մենք գտնում ենք նշված վայրը: Այն գտնվում է նույն Մարոպատի նահանգում, համեստ տանը, ապրում է տիկին Բետինա Ջամունդոն։ Նա արհեստով դերձակուհի է, բայց նաև Մարիամի մեծ նվիրյալ, և նա իր տանը հարևանների փոքր խմբեր է հավաքում վարդարան աղոթելու համար: 1971 թվականն է, որտեղ Սինքեֆրոնդիում արտասովոր բաներ են սկսում տեղի ունենալ։

Սենյակում կախված էր Մարիամի տխուր և անարատ սրտի նկարը: Հոկտեմբերի 26-ին, առավոտյան ժամը 10-ի սահմաններում, երկու քույրեր այցելում էին տիկին Բետինա Ջամունդոյին, և նրանցից մեկը նկատեց երկու արցունքներ Տիրամոր պատկերի վրա՝ փայլփլուն, ինչպես մարգարիտ, հետո նրանց տեսավ նաև մյուս քույրը։ Լացը տեւեց երկու ժամ՝ մինչեւ կեսօր։ Արցունքները հոսում էին մեկը մյուսի հետևից՝ կափարիչներից մինչև շրջանակի հատակը։ Կանայք փորձում էին գաղտնի պահել տեղի ունեցածը, բայց դա նախատեսված չէր. նոյեմբերի 1-ին բոլոր Կինքեֆրոնդիները տեղյակ էին արցունքների մասին: Շատերը եկել էին տեսնելու հրաշքը։ Երևույթը կրկնվեց տասը օրվա ընթացքում։ Այսպիսով, քսան օր շարունակ արցունքներ չկար։ Ավելի ուշ պատկերը նորից ու նորից լաց էր լինում։ Արցունքները հավաքվում էին թաշկինակների մեջ, և դրանց միջոցով բուժվում էին որոշ անբուժելի հիվանդություններ։

15 թվականի սեպտեմբերի 1972-ին՝ Մարիամի յոթ վշտի տոնին, բամբակով առաջին անգամ արյուն նկատվեց։ որի մեջ թափվեցին Մադոննայի արցունքները։ Սկզբում արցունքները վերածվում էին արյան և բամբակի, բայց 1973 թվականի Ավագ շաբաթից անմիջապես առաջ Տիրամոր սրտից արյուն հոսեց։ Այս արյունահոսությունը տեւեց երեք ժամ։

16 թվականի հուլիսի 1973-ին Բետինան լսեց մի ձայն, որն ասում էր. Երաժշտություն, ապա «Ամեն արցունք քարոզ է»:

Եվ հետո մի մեծ լույս հայտնվեց պատուհանից: Տեսանողը վեր կացավ և դրսում տեսավ մի ծառ, շողացող կարմիր սկավառակ, ինչպես արևը, երբ մայր է մտնում։ Երկար ժամանակ անց սկավառակի վրա հայտնվեցին մեծ տառեր։ Նրանք ասացին. «Հիսուս, Աստվածային Քավիչը խաչի վրա է, Մարիամը լաց է լինում»: Այսինքն՝ իմաստն այն է՝ մարդկություն, հիշիր, որ Քրիստոս խաչի պես մեռավ աշխարհը փրկելու համար, բայց մարդը մոռացել է, և Մարիամը լաց է լինում։