Abuztuaren 2ko mezua Mirjana-ri, Andre Maria Medjugorje-n hitz egiten da

Haur maitea, zure esku zabalarekin esku zabalekin etorri naiz nire arroparen azpian. Baina ezin dut hau egin bihotza argi faltsuz eta idolo faltsuz bete arte. Garbitu eta eman aingeruei zure bihotzean kantatzeko aukera. Momentu horretan nire arroparen azpian eramango zaitut eta nire semeari benetako zoriontasuna emango dizut. Ez itxaron nire seme-alabei. Eskerrik asko.

Mezu hau ulertzen lagun dezaketen Bibliako pasarte bat.

Jakinduria 14,12-21
Idoloak asmatzea prostituzioaren hasiera izan zen. Aurkikuntzak ustelkeria ekarri zuen. Ez ziren hasieran existitzen eta ez dira inoiz existituko. Munduan sartu ziren gizakiaren hutsalkeriagatik. Horregatik, amaiera azkarra dekretatu zen beraientzat. Aita batek, dolua goiztiar batek kontsumituta, bere bahitu bezain laster bahitu zuen semearen irudia, eta hildakoa baino lehenago jainko bat bezala ohoretu zen bere langileei misterio eta hasiera errituak agindu zizkiela. Orduan, ohitura maltzurra, denborarekin indartuta, lege gisa ikusi zen. Estatua ere subiranisten aginduz gurtzen zuten: subjektuek, urrutitik pertsona gisa ohorerik ez izateak, artearekin urruneko itxura erreproduzitzen zuen, errege errebelatuaren irudi ikusgarria egiten zuen, ausenteak lausotzen zituen, bertan egongo balitz bezala. Ezagutzen ez zutenen artean gurtza zabaltzeraino bultzatu zuen artistaren anbizioa. Izan ere, azken hori, indartsuari atsegin egiteko irrikaz, irudia ederragoa bihurtzeko arteaz aritu zen; jendeak, obraren grazia dela eta, erakarri zuen gizon gisa ohorea baino gutxiagotan gurtzen zuenaren gurtza objektua. Hau bizidunentzat mehatxu bihurtu zen, gizonezkoek, zoritxarreko edo tiraniaren biktimak, izen inkomunikagarria ezarri zietelako harri edo basoei.